Timire

AN LEON AGUS NA CEITHRE THARBH

Bhí ceithre tairbh ar inse ag iníor. Bhí cion acu ar a chéile agus d’fhanadar coitianta in aice a chéile. Bhí leon ar charraig ag faire orthu agus mian mairteola air. Bhí a fhios aige, dá dtugadh sé faoi cheann acu a mharú go gcuirfeadh an chuid eile na hadharca láithreach ann agus go maróidís é. Bhí sé i gcruachas féachaint cad ba mhaith dó a dhéanamh.

Faoi dheireadh chuimhnigh sé ar shlí ina dtiocfadh sé orthu. Ghluais sé i measc na gcomharsan agus chrom sé ar uisce faoi thalamh a dhéanamh i measc na dtarbh. Dúirt sé i gcogar leis an madra rua gur airigh sé an tarbh ceannfhionn á rá gur tharbh gan mhaith an tarbh droimfhionn. Dúirt sé leis an meaig gur airigh sé an tarbh donn á rá gur bhithiúnach an tarbh ceannfhionn. Dúirt sé leis an bhfiach dubh gur airigh sé an tarbh dubh á rá go raibh an tarbh donn ar tí an tarbh cheannfhionn a mharú.

Ba ghearr go raibh an madra rua ar an inse, ina shuí ar thortóg, agus an fiach dubh tamall uaidh anonn, ag géag fuinseóige agus iad ag insint dá chéile cad dúirt an leon. Bhí an meaig ag imeacht ó dhrom tairbh go drom tairbh eile agus é ag sceithireacht.

‘Cad tá ag an mbeirt úd thall á rá?’ arsa tarbh den cheathrar i gcogar leis an meaig. Ba ghearr go raibh an chogarnach go léir inste dóibh ag an meaig. D’inis sé an scéal i gcogar do gach tarbh faoi leith sa timpeall.

As san amach tháinig drochiontaobh ag an gceathrar as a chéile. Chuireadar suas do labhairt le chéile ach go hannamh agus go cosantach. I ndiaidh ar ndiaidh dhruideadar ó chéile. Faoi dheireadh d’imíodar ó radharc a chéile.

Ansin tháinig an leon orthu, agus mhairbh sé iad agus d’ith sé iad ar a shástacht, ina gceann agus ina gceann.

AN MÚINEADH

Ní neart go cur le chéile.
Ní laige go scaipeadh.
Éire i bpáirt – Éire ar lár.

Tá duine ann is measa ná an t-áirseoir, fíor na croise idir sinn agus é! Is é sin an tionscnóir!

Fabhalscéalta Aesóip